مرغ کوچین (Cochin Chicken)

مرغ کوچین (Cochin Chicken) بدون شک یکی از زیباترین گونه مرغ ها می‌باشد که اصالتا از شرق آسیا یعنی چین به بیشتر نقاط دنیا رفته است. زیبایی مثال زدنی این پرندگان از دلایل عمده رشد روز افزون پرورش دهندگان این پرنده است. امروزه گونه های ترکیبی از مرغ های کوچین و دیگر نژادها نیز جهت تخمگذاری و یا مصارف گوشتی پرورش داده می‌شوند. اما هیچ کدام به زیبایی پرهایی که این نژاد دارد نمی‌رسند. در ادامه این مقاله تاریخچه ای کوتاه از این پرنده را عنوان کرده و نکات مهم پرورش و جوجه کشی مرغ کوچین را خواهیم گفت.

تاریخچه مرغ های کوچین

این پرندگان ابتدا در قرن ۱۹ و در دهه ۴۰ مورد توجه مردم قرار گرفتند اما زیبایی مرغ های امروزی را نداشتند. سوابق تاریخی نشان می‌دهد که این جانداران در ابتدا در ویتنام بوده و سپس توسط فرانسوی ها به چین صادر شده‌اند. اما پرورش تعداد بالای این پرنده در چین سبب نامگذاری آن به کوچین چینی شده است. چیزی که باعث شد این پرندگان به زیبایی امروزه دست یابند ترکیب گونه های مختلف با گوه اصلی بود که در ویتنام پیدا شده بود. اما اینکه چه نژاد هایی پیوند زده شده‌اند را نمی‌توان شناسایی کرد. هرچند با توجه به رنگ های متنوع پر این پرنده می‌توان حداقل ۷ گونه مختلف را در نظر گرفت.

خصوصیات ظاهری و رفتاری

تقریبا تمام بدن این پرنده را پرهای پف کرده و به رنگ های مختلفی گرفته‌اند. تراکم پرها بسیار بالا است و گاهی اوقات تا نوک پنجه ها نیز پر دیده می‌شود. تراکم پر و پف زیاد، این پرنده را بسیار بزرگتر از آنچه که هست نشان می‌دهد. اما پرنده های بالغ کوشین وزنی تا ۲.۵ کیلوگرم دارند. تاج روی سر کوچین ها ۵ انشعاب دارد و قرمز رنگ است. همچنین چشم های قهوه ای مایل به زرد دارند. ای ننکته نیز قابل توجه است که رنگ منقار پرنده متغیر بوده و هر رنگی که در بدن آن قالب باشد، منقار نیز به همان رنگ است. پرهای ناحیه پا، نازک تر هستند و لطافت بیشتری دارند. این پرها به گونه ای پاها را می‌پوشانند که تنها بخشی از انگشتان مشخص است. البته لازم به ذکر است که پر های سمت دم نیز نازک ترند.

از نظر رفتاری این پرنده ها بسیار آرام هستند. حتی خروس ها نیز در این گونه زیاد خشن نیستند و رفتار های پرخاشگرایانه از خود نشان نمی‌دهند. این پرنده ها تنبل بوده و زیاد تمایل به حرکت ندارند که این ویژگی، آنها را تبدیل به هدفی مناسب برای شکارچیان سریع می‌کند. بنابراین اگر قصد پرورش مرغ کوچین را دارید بهتر است آنها را در امن ترین مکان ممکن نگاه دارید. مرغ های کوشین به نسبت دیگر مرغ ها تخم زیادی نمی‌گذارند. در بیشترین حالت تعداد تخم های این پرندگان به ۲۰۰ عدد در هر سال می‌رسد، اما این نکته که آنها در زمستان تخمگذاری می‌کنند آنها را ارزشمند تر کرده است.

بیماری های مرغ های کوشین

همانطور که اشاره کردیم، تنبلی و عدم حرکت زیاد در طول روز اضافه وزن را برای آنها به همراه خواهد داشت. از این رو بسیاری از پرورش دهندگان با تجربه می‌گویند که باید مقدار غذایی که برای آنها کافیست را در جلوی مرغ ها گذاشت تا در طول روز بخورند. وجود پرهای زیاد روی بدن جاندار آنها را تبدیل به هدف مناسبی برای انگل های خارجی و حشرات مختلف می‌کند. بنابراین باید به طور منظم پرها را بررسی و از وجود حشراتی مانند شپش مطمئن شوید. میزان مقاومت این پرنده ها در مقابل بیماری نسبتا بالاست اما باید بلافاصله پس از مشاهده مرغ بیمار آن را از گله جدا کنید.

پرورش مرغ های کوچین

درست مانند هر پرنده دیگری فرآیند پرورش و یا جوجه کشی این جاندار نیز، نیاز به رعایت نکات زیادی دارد تا بتوان کسب و کاری سودآور را از آن به دست آورد. محیطی که در آن مرغ ها را پرورش می‌دهید باید به اندازه تعداد مرغ های شما باشد. چرا که محیط های کوچک و تراکم جمعیت سبب استرس و رفتار های خشن در میان گله می‌شود. همچنین کف سالن را باید مرطوب و از مدفوع و غذا های مانده تمیز کنید تا مسمومیتی برای طیور پیش نیاید. دانخوری و آبخوری نیز باید منظم تمیز شوند و سعی کنید آنها را به صورت استاندارد نصب کنید تا از زخم شدن پای پرندگان جلوگیری شود.

دقت کنید که شرایط دمایی و رطوبت را به کمک سیستم های تهویه گرمایی و سرمایی فراهم کنید. فاکتور بسیار مهم در پرورش این پرندگان غذای آنها می‌باشد. مرغ های کوچین نباید بیشتر از حد نرمال غذا بخورند چرا که با مشکل اضافه وزن روبه رو می‌شوند که روی تعداد تخم ها و کیفیت گوشتشان تاثیر می‌گذارد. فراموش نکنید که به جوجه ها باید غذایی پر از مواد پروتئینی، کلسیم و ویتامین های مهم داده شود، این کار سبب می‌گردد تا رشد خوبی داشته باشند.