انواع نژاد های طاووس

اصلی ترین محل پیدایش طاووس، آسیا و آفریقای مرکزی است. همچنین تعدادی از این پرندگان نیز در دیگر نقاط جهان پراکنده بوده و یافت می‌شوند. به نژاد های آسیایی، Pavo و به نژاد های آفریقایی نیز، Afropavo می‌گویند. مشخصه اصلی این پرنده داشتن چتری زیبا در جنس نر آن است که دارای پرهای بلند با رنگ های زیبا می‌باشد.

پرهایی که طاووس با آنها چتر میزند با دم آن متفاوت اند. در واقع این پرنده دارای دم کوتاه و صاف است. پرهای چتری نیز کمی قبل تر از دم رشد می‌کنند و دم تنها به عنوان تکیه گاهی برای پرهای چتری به حساب می آید. در هر دو جنس نر و ماده تاج روی سر وجود دارد. انواع طاووس در جنوب شرقی و جنوب آسیا بسر می برند و به رنگهای آبی، گل باقلایی، سفید و سیاه دیده می شوند.

انواع گونه های طاووس

از آنجایی که این پرنده در جاهای مختلفی زندگی می‌کند، دارای چندین گونه متفاوت نیز می‌باشد که در ادامه آنها را معرفی می‌کنیم.

هندی (Indian peafowl)

طاووس هندی یا Indian peafowl از گونه هایی است که همه آن را می شناسند. در واقع این پرنده بومی هند، پاکستان و سری لانکا است و پرنده ملی هندوستان محسوب می شود. اغلب مردم طاووس هندی را به عنوان پرنده زینتی اهلی کرده و نگه می دارند.

سبز (Green peafowl)

گونه سبز یا Green peafowl که به پرنده اژدهایی نیز معروف است. طاووس سبز که پرنده ای در معرض انقراض بوده و بومی شرق میانمار تا جاوه می باشد، دارای طول قدی به اندازه ۳۰/۲ متر است. این پرنده معمولا پرهای خود را برای زیبا جلوه دادن خود می گستراند تا در مقابل طاووس ماده خودنمایی کرده و نظر آن را برای جفت گیری جلب نماید.

این پرنده زیبا صدایی بلند دارد و جز پرندگان دانه و میوه خوار محسوب می شود. در مقایسه با نژاد هندی کمتر معروف است. برخی زیست شناسان معتقدند که حداقل ۵ گونه منقرض شده و یا در آستانه انقراض از نوع سبز وجود دارد. در حالیکه دیگران آن را شامل یک گونه منفرد و ۳ زیر گونه می دانند:

• گونه سبز جاوه ای که تنها در جزایر جاوه قرار داشته و در آنجا یافت می شود.
• گونه منقرض شده مالی
• پرنده اژدهایی که ساکن منطقه پیونگ یانگ شمالی در چین است. امکان تلاقی آن با نوع هندی وجود دارد.
• طاووس آفریقایی که می توان آنها را از جنس Afropavo هم بشمار آورد و از این لحاظ شاید بتوان آن را حلقه بین این دو خانواده دانست.
• گونه سفید White Peafowl (نر سفید اسپالدینگ)

نژاد آفریقایی

این گونه جهش یافته، دارای تاج سفید می باشد. نرها کاملا به رنگ سفید هستند و حتی پوست صورت پرنده نر به رنگ سفید مایل به زرد است که بصورت رگه های زرد روی زمینه سفید نمایان می شود. نقش روی پرها کاملا به شکل چشم می باشد که بروی پرهای دم بوضوح نمایان هستند. این نژاد دارای اختلاط خونی با نسبت ۸/۷ از نژاد طاووس سبز وحشی می‌باشد. چنانچه نر و ماده هر دو سفید (اسپالدینگ) باشند، جوجه ها نیز سفید می‌شوند.

نوع تغییر یافته (موتاسیون) ژنی از نژاد های آبی هندی است. این گونه جهش یافته، دارای رنگی یکدست سفید می‌باشد. پرهای تاج مثل باد بزنی سفید رنگ بوده و سایر پرهای بدن پرنده نیز سفید هستند. علامت های چشم نیز در پرهای طاووس سفید بوضوح دیده می‌شوند.

ویژگی های طاووس

پرنده های ماده دم های کوتاهی دارند و پرهایشان تیره تر از نرهاست. پرهای دم جنس ماده، سبز یا آبی درخشان هستند که نقش های زیبایی به شکل چشم دارند. نرها نیز برای جلب توجه ماده ها پرهای خود را باز می کنند و تکان می دهند. جنس نر در این پرنده درازترین پر را در بین پرندگان دارد که طول آن به بیش از ۱.۵ متر می رسد.

غذای طاووس از حلزونها، قورباغه ها، حشره ها و مارمولک تامین می‌شود. به طاووس پرنده همه چیز خوار نیز میگویند. در نتیجه علاوه بر حیوانات کوچک، از علف ها، میوه ها، دانه ها، گل و هر چیزی که در زمین باشد، تغذیه می‌کنند.

• این پرندگان صدای بلند و گوش خراشی دارند.
• برای نگهداری از آنها باید محیط ۳۷ متر مربعی که دارای پوشش خوب گیاهی باشد را ایجاد کنید.
• طاووس در ۲ سالگی به سن بلوغ می‌رسد.
• فصل جفتگیری آنها از اواسط فروردین ماه آغاز می‌شود.
• تعداد تخم گذاری این پرنده در هر سال حدود ۸ تا ۱۶ تخم است.
• مدت زمان جوجه کشی طاووس بین ۲۷ الی ۲۹ روز می‌باشد.