حرکات و رفتار های اجتماعی شتر مرغ

عموما شتر مرغ ها ۱۲ ساعت در روز مشغول فعالیت هستند. حدود ۲ و نیم ساعت می‌نشینند. ۴۵ دقیقه قدم می‌زنند و می‌چرخند و ۴۰ دقیقه در روز می‌ایستند. اگر غذای آن ها ترکیبی باشد، حدودا ۵۰ دقیقه را صرف خوردن غذا و ۱۰ دقیقه را صرف آشامیدن آب می‌کنند. این حیوان نیم ساعت از روزش را صرف نوک زدن به اجسامی می‌کند که برایش جالب باشند. شتر مرغ ها در فصل جفت گیری بیشترین فعالیت ممکن را دارند. یکی از رفتار های جمعی شتر مرغ در این زمان، رقص شترمرغ نر است که شامل نشستن روی زانوها، خم کردن گردن و تکان دادن بال ها می‌باشد و به رقص والسی شبیه است.

شتر مرغ در یک دقیقه می تواند ۶۰ متر راه برود. اگر غذایی پیدا کند به دسته های چهارتایی می‌پیوندد. زیرا با این کار در هنگام غذا خوردن با هوشیاری و مراقبت دیگر اعضا، امنیت خود را تامین کرده است. معمولا شتر مرغ نر از شتر مرغ ماده هوشیار تر است. در یک گروه چهار نفره معمولا همیشه یک شتر مرغ می‌ایستد و وظیفه‌ی مراقبت از اطراف را برعهده دارد.  در فصول جفت گیری ، معمولا شتر مرغ ها به دسته های صدتایی تقسیم می‌شوند. چند شتر مرغ ماده رهبری و هدایت گروه را به دست می‌گیرند. شتر مرغ ها معمولا عادت دارند بطور دسته جمعی به چرا بروند و حمام شن و آب بگیرند.

انواع رفتار های اجتماعی شتر مرغ

یکی از معروف ترین و مهم ترین رفتار های جمعی شتر مرغ ها، هوشیاری بسیار بالا و درک خطر و فرار فوری از محیط خطرناک می‌باشد. این حیوان دارای عکس‌العمل بسیار سریعی در مقابل خطر است. یک گروه شترمرغ معمولا دارای ضریب امنیتی بسیار بالایی در برابر خطر حیوانات درنده هستند. آنها به محض احساس خطر، فورا عکس‌العمل نشان داده و فرار می‌کنند.

حتما مستند هایی در مورد زندگی شتر مرغ دیده‌اید که در آن یک شتر مرغ در کنار ماشین در حال حرکت می‌دود. در ابتدا تصور می‌شود که شترمرغ قصد دارد به نوعی با انسان بازی کند و با آن ماشین مسابقه دهد. اما در حقیقت شتر مرغ از ترس و احساس خطر پا به فرار می‌گذارد. دویدن شترمرغ و فعالیت آن باعث می‌شود تا آب بدن حیوان از دست برود. از آنجایی که محل زندگی این پرنده در مناطق گرم و خشک است، می‌تواند برای او مضر بوده و عوارض جبران ناپذیری را در پی داشته باشد.

در مزارع پرورش شترمرغ، دشمنان طبیعی و عمدی برای این حیوان وجود ندارد. اما باز هم شتر مرغ مثلا با شنیدن صدای هواپیما، دیدن یک ملخ و حتی دیدن سایه‌ی یک انسان نیز احساس خطر کرده و پا به فرار می‌گذارد. چنین عواملی که سبب ترس این پرنده می‌شوند، قوای باروری و تولید مثل او را تضعیف کرده و در مسئله‌ی همزیستی باعث بروز مشکل می‌شوند. از طرفی هم در مواقعی که شترمرغ عوامل و فاکتور های ترسناک و خطرناک اطراف را یاد بگیرد، خود به خود ترسش از بین رفته و استرسش در آینده نیز کمتر می‌شود.

تمیز کردن پرها

از آنجایی که پوست شترمرغ، غده های چربی ندارد، بنابراین تا حدودی نیاز به شستشوی پرها احساس نمی‌شود. اما این پرنده در صورت نیاز، با حمام شن شروع به تمیز کردن پرهایش می‌کند. حمام کردن در شن و آب از رفتار های اجتماعی شترمرغ ها بوده و پرورش دهندگان و افراد نباید از این رفتار ها جلوگیری کنند. بهتر است اقدام به ایجاد فضایی مناسب، برای حمام کردن دسته جمعی و گروهی با شن های تمیز و خشک کنید. دقت داشته باشید محلی که برای این کار انتخاب می‌کنید حتما باید دارای سقف بوده و همیشه خشک باشد. همچنین از استفاده این محل برای تخمگذاری نیز جلوگیری کنید.

رفتار جمعی پرخواری شترمرغ

پرخواری یا کندن پرها توسط این پرندگان یکی دیگر از رفتار های اجتماعی شترمرغ ها می‌باشد. اما این رفتار ها در مواقعی همچون جمع شدن پرنده ها در مکانی موقتی (به طور مثال برای فروش و یا حمل و نقل)، نگهداری در محل هایی با شرایط محیطی و آب و هوایی نامناسب (مانند وجود نور زیاد در شب و …) رخ می‌دهند.

این رفتار توسط یک پرنده در گله شروع شده و دیگر اعضای گله نیز شروع به تقلید از آن می‌کنند. نشانه های این رفتار تهاجمی، زخم های کوچک در پشت گردن و در شرایط بدتر خونریزی در این نواحی است. بهتر است ابتدا شروع به پیدا کردن اولین پرنده ای که این رفتار را نشان داده کنید و سپس آن را از گله جدا سازید. برای اینکه پرنده های گله را از ادامه این کار منع کنید، می‌توانید با استفاده از آغشته کردن محل هایی که زخم شده بودند به الکل، از نوک زدن شترمرغ ها به این نقاط تا مدتی جلوگیری کنید.

همچنین می‌توانید با ایجاد فضاهایی بزرگتر و یا جداسازی شده، از بروز این اتفاق جلوگیری کنید. معمولا این رفتار در پرنده هایی بروز می‌دهد که فعالیتی برای انجام دادن ندارند. سعی کنید با ایجاد فعالیت ها و سرگرمی ها، زمان روزانه آنها را پر کنید. همچنین در مواقعی که زمان غذا خوردن شترمرغ کم باشد، برای اینکه زمان خود را پر کند، شروع پرکنی می‌کند.

رفتار تهاجمی شترمرغ ها در جمع

به طور کل می‌توان گفت که شترمرغ، حیوانی غیر قابل تربیت است. به این صورت که اگر به درستی کنترل نگردد می‌تواند منجر به آسیب دیدن پرورش دهنده شوند. توجه داشته باشید که در زمان هایی مانند، جفت گیری برای جنس نر و بیرون آمدن جوجه ها از تخم برای جنس ماده، حالت تهاجمی این پرنده بسیار شدید می‌شود. دقت داشته باشید، اگر قصد جوجه کشی شترمرغ با تخم های گذاشته شده در گله را دارید، نسبت به رفتار های جنس ماده دقت مواظب باشید.

جنس نر معمولا با رفتار های تهدید کننده، صداهای هشدار دهنده و در برخی مواقع نیز درگیری های خونین از قلمرو خود دفاع می‌کنند. همچنین دیده شده که در فصل جفت گیری و زمانی که انسان ها اقدام به برداشتن تخم ها می‌کنند، این پرنده شروع به حمله به افراد کرده است. ناگفته نماند که شکستگی پای شترمرغ ها نیز از دیگر عوامل همین رفتار های تهاجمی می‌باشد. با ایجاد فضاهای بزرگتر و جداسازی پن ها می‌توان از اینگونه رفتار های اجتماعی نیز جلوگیری کرد.

توصیه هایی در مورد رفتار های جمعی شتر مرغ ها

محل نگهداری شتر مرغ باید دارای فضایی باشد که پرنده به هنگام احساس خطر و ترس بتواند به راحتی فرار کرده، بدود و به مانعی برخورد نکند. اگر محیط زندگی شتر مرغ به محل جدیدی منتقل شد، باید او را به قسمت هایی از محل که دارای صداهای بلند و ترسناک هستند هدایت کنید تا خود را با آنها وفق دهد.

همچنین می‌توان از روی حالت دم شتر مرغ نیز به احساس او پی برد. اگر دم شتر مرغ به سمت پایین باشد،نشان دهنده‌ی این است که پرنده در حالت عادی به سر می‌برد. اما اگر دمش به سمت بالا برافراشته بوده و سینه اش را به جلو داده بود، بدین معناست که شتر مرغ در حالت تهاجمی است.