رفتار های جفت گیری و تولید مثل در شتر مرغ

رفتار های جفت گیری شترمرغ ها با آغاز فصل تولید مثل شروع شده و علائم آنها در پرنده دیده می‌شود. در این فصل شتر مرغ جفت خود را از دسته جدا کرده و به مکانی دیگر برده و از آن بسیار محافظت می‌کند. این مکان، محل تخم گذاری نامیده می‌شود. در مقابل شترمرغ های ماده نیز با ورود یک شتر مرغ نر نا خوانده و مزاحم، با نوک زدن از قلمروی خود دفاع می‌کنند. هر گروه از یک شتر مرغ نر، یک ماده‌ی اصلی و چند ماده‌ی فرعی تشکیل می‌شود.

رنگ پر شتر مرغ در هنگام جفتگیری

رنگ قهوه ای پر های شترمرغ ماده، باعث محافظت از تخم ها می‌شود تا توسط دیگران دیده نشنود. جوجه های شتر مرغ نمی‌توانند به تنهایی از تخم خود بیرون بیایند و این کار را باید به کمک شتر مرغ نر انجام دهند. پس از بیرون آمدن جوجه ها، پدر و مادر آموزش هایی نظیر غذا خوردن و تشخیص مواد غذایی را به آن ها شروع می‌کنند. معمولا یک شتر مرغ بالغ و با تجربه از دسته‌ی جوجه های کوچک محافظت می‌کند.

رفتار های قبل از جفت گیری شترمرغ

جفت گیری شترمرغ مراحل بسیار جالبی دارد. زمانی که فصل جفت گیری فرا می‌رسد، قسمت هایی مانند منقار، پیشانی، گردن و ساق پا های شترمرغ کمی به رنگ قرمز درمی‌آیند. در این فصل شترمرغ های نر برای اینکه بتوانند نظر ماده های را جلب کنند، با یکدیگر به رقابت پرداخته و رقص جالبی می‌کنند.

حرکات رقص شترمرغ شامل مواردی مانند باز کردن بالهایش، نشستن روی پاها و خم کردن گردنش انجام می‌دهد. در حین رقص، شتر مرغ ماده نیز صداهایی از خودش ایجاد کرده و همچنین حرکات دیگری مانند باد کردن گردنش، بال و پر زدن، صداها و آواز های بلند سر دادن، بر چیدن دانه ها به شکل سمبلیک، دعوت مرغ ها به دانه خوردن و راه رفتن به شکل زیگزاگ از خود در می‌آورد.

این پرنده به جای هدایت کردن دیگر شتر مرغ ها به لانه و برداشتن غذا، آن ها را نیز به جفت گیری تشویق می‌کند. پس از اتمام این رفتار ها، شتر مرغ ماده در جلوی شتر مرغ نر می نشیند و دم خود را بالا می‌برد. سپس شتر مرغ نر به پشت سر او رفته و جفت گیری را انجام می‌دهد. جفت گیری در شتر مرغ معمولا چند بار در روز نیز انجام می‌شود.

ماده اصلی در هنگام جفت گیری

برای تخمگذاری و عمل جوجه کشی شترمرغ، پرنده نر محلی را انتخاب کرده و شروع به کندن آنجا می‌کند. سپس پرنده ماده نیز در این محل تخمگذاری می‌کند. برای جوجه کشی از تخم ها، در طور روز ماده و در شب ها نیز جنس نر، روی آنها خوابیده و شروع به مراقبت می‌کنند.

همانطور که گفته شد، از رفتار های جفتگیری در شترمرغ نر، چند همسری آن است. اما همیشه یک ماده را به عنوان همسر اصلی انتخاب می‌کند. بقیه ماده ها به عنوان جفت فرعی شناخته می‌شوند. همچنین به آن، ماده بزرگ یا ماده غالب نیز میگویند.

این ماده در هنگام تخم گذاری، تخم های خود را در مرکز محل نگهداری از تخم ها قرار داده و سپس ماده های کوچک تر یا همان ماده های فرعی، تخم های خود را در کناره های لانه می‌گذارند. هرچند ماده اصلی تخم های خودش را به درستی تشخیص داده و تنها روی آنها می‌نشیند. دیگر ماده ها نیز پس از تخمگذاری به سراغ پیدا کردن همسر می‌روند.

نگهداری شتر مرغ ها در زمان جفت گیری

یکی از مهم ترین نکاتی که باید در مورد نگهداری از شتر مرغ ها رعایت شود، این است که باید زمین پرورش شتر مرغ ها اندازه مناسبی داشته باشد. دقت داشته باشید که نباید برای تعداد زیادی از پرنده ها، فضای محدودی را انتخاب کنید. اگر فضای بسته و کوچکی انتخاب شود، ناآرامی و اغتشاش در بین آن ها بوجود می آید. فراموش نکنید که برخی از رفتار های اجتماعی شترمرغ ها، به دلیل محل های نگهداری کوچک آنها است. اگر بخواهید آنها را به جای دیگری نیز منتقل کنید، قدرت و فرایند جفت گیری از بین رفته و سبب رفتار های نا متعادل می‌شود.