اردک اسرائیلی (مسکویی)

این پرنده از راسته غازسانان و تیره اردکیان بوده و با نام های اردک اسرائیلی یا اردک مسکویی Muscovy duck در ایران شناسایی می‌شود. برخلاف نام هایی که این پرنده دارد، به هیچ عنوان روسی یا اسرائیلی نیست !! بلکه از آمریکای مرکزی و جنوبی و کشور مکزیک شناخته شده و نخستین بار به دست کریستف کلمب از بومیان آمریکایی که این پرنده را اهلی کرده بودند گرفته و به باهاما انتقال داده شد و از آنجا به اروپا و سایر نقاط دنیا راه یافته است.

ویژگی های اردک اسرائیلی

این پرنده زیستگاه گرم سیری دارد ولی در سرما نیز استقامت خوبی از خود نشان می‌دهد. اردک مسکویی جزء اردکهای بزرگ جثه است که در جنس نر به طول ۷۵ سانتی متر و ماده ۵۰ سانتی متر و وزن نر تا ۸ کیلوگرم و ماده تا ۵ کیلو هم دیده شده است.

این اردک بر خلاف هم تیره های خود اشتیاقی به شنا و غوطه‌ور شدن در آب از خود نشان نمی‌دهد و ترجیح می‌دهد روی زمین خشک قدم بزند. علتش هم کمبود چربی در غده انتهای بدنش است که وظیفه‌اش ترشح چربی برای نگهداری و ضد آب بودن پرهایش است.

گوشت اردک اسرائیلی (مسکویی) بسیار کم چرب و ترد است. در شمال و جنوب ایران بسیاری از مردم این اردک را، برای استفاده از گوشت لذیذش پرورش داده و نگهداری می‌کنند. شایان ذکر است به علت استقامت بالای این گونه از اردک ها نسبت به سرما، گرما و بیماری های مختلف در تمام نقاط کشور می‌توان آن را نگهداری نمود.

در طبیعت می‌توان این جانور را در کنار باتلاق ها، مزارع، علفزارها، نهرها، دریا و دریاچه ها دید. ایران در مسیر کوچ طبیعی این پرنده به سیبری قرار دارد. در سال ۹۵ به گزارش خبرنگار ایرنا یک حلقه از گونه ای نادر اردک مسکویی در سد تالوار شهرستان بیجار به علت ضعف از گروه مهاجر خود جا مانده بود.

مشخصات ظاهری اردک اسرائیلی

معمولا این گونه، به رنگ مشکی با تکه های سفید دیده می‌شود. همچنین در پرنده نر سفیدی بیشتر و بزرگتر است و در جنس ماده لکه های کوچک سفید رنگ وجود دارد. ولی بلعکس هم دیده شده که اردک اسرائیلی سفید با کمی لکه های سیاه هم وجود داشته باشد.

 اردک اسرائیلی نر زائده گوشتی به رنگ قرمز از انتهای منقار و روی بینی تا دور چشمانش دارد که او را از نژادهای دیگر متمایز می‌کند.

تغذیه اردک مسکویی

تغذیه اردک مسکویی یا همان اسرائیلی در طبیعت از گیاهان، خزندگان کوچک، غلات، دوزیستان، ماهی های کوچک، سخت پوستان و حشرات است. ولی بصورت اهلی شده با پس مانده غذا های انسانی و سبوس و گندم و چریدن علف ها نیز رشد خوبی خواهد داشت. ناگفته نماند که در پرورش بصورت صنعتی، نیز با خوراک خشک اردک بسیار سازگاری دارد.

تخم گذاری و جوجه دهی

اردک اسرائیلی یا مسکویی در بهترین حالت سالی سه بار اقدام به جوجه دهی کرده و هر بار بین ۸ الی ۱۲ تخم می‌گذارد. توجه داشته باشید که در شمال ایران با اضافه کردن تخم زیر پرنده، این عدد را به ۲۰  هم می‌رسانند. مدت جوجه دهی این اردک ۳۴ الی ۳۵ روز بوده و دمای تخم ها ۳۷/۷ درجه سانتیگراد باید باشد. رطوبت مطلوب برای تخم ها در دوره جوجه کشی نیز ۶۵% است. اردک ماده بسیار خوب از عهده این کار برآمده و می‌تواند ۹۰% از تخم های خود را به جوجه تبدیل کند.

در جوجه کشی صنعتی تخم ها باید در دستگاه جوجه کشی در همین دما و رطوبت قرار بگیرند. توجه داشته باشید که فقط در زمان هچر دما را تا ۷۵% بالا می‌برند تا برای خروج از تخم، جوجه ها آمادگی بهتری داشته باشند. در استانهای شمالی ایران نگهداری و پرورش اردک اسرائیلی طرفداران بسیاری دارد و این کار با هدف استفاده از تخم، گوشت و یا پر انجام می‌گیرد.

این گونه از اردک کاملا قدرت پرواز داشته و ساکنان شمال کشور برای جلوگیری از پرواز این پرنده اقدام به کوتاه کردن شاه پرهای این نژاد می‌کنند. در غیر این صورت این پرنده در فصل مهاجرت ناگهان اقدام به پرواز کرده و به سیبری مهاجرت می‌کند و ممکن است در بازگشت به همان خانه و جایگاهش بر نگردد.