نیاز به آب در طیور

آب یکی از اجزای بنیادین حیات است. بخش زیادی از سلولهای زنده را آب تشکیل می‌دهد. خوراکی های خشکی که برای طیور تامین می‌شوند، معمولا دارای ۱۰ تا ۱۵% آب هستند. اما پرندگان در مقایسه با غذایی که می‌خورند به مقدار ۲ برابری آن، به آب نیاز دارند. آب در تغذیه طیور نباید حاوی انگل، باکتری، آلودگی و یا مواد شیمیایی باشد و حتما باید آب مصرفی پرندگان تازه و تمیز تامین گردد.

برای برطرف کردن نیاز به آب در طیور و پرندگان، باید این ماده حیات را به صورت آزاد در دسترس آنها قرار دهید. توجه داشته باشید که در دسترس نبودن و محدود کردن آب مصرفی طیور، رشد جوجه ها را کند و آهسته می‌کند. البته باید در آب و هوای خنک و سرد سعی کنید با مدیریت آب در تغذیه پرندگان (بر اساس استاندارد ها)، مصرف آن را کمی محدود کنید.

میزان مصرف آب در طیور برآیندی از میزان دفع و ورود آب به بدن می باشد. به بیان دیگر میزان مصرف آب به نحوی باید تنظیم گردد که ذخیره ثابتی از آب در بدن پرنده وجود داشته باشد. تغییرات اسمولاریته پلاسمای خون توسط هیپوتالاموس به عنوان تنظیم کننده اصلی مصرف آب در بدن تشخیص داده می‌شود و به تناسب آن میزان مصرف آب باید کنترل شود.

اهمیت وجود آب در تغذیه طیور

مطالعات متعددی نشان داده است که مدت زمان مصرف آب طی شبانه روز علاوه بر دمای محیط، وابسته به مدت زمان مصرف خوراک پرنده نیز می‌باشد. برقراری نسبت ثابت مابین میزان مصرف آب و خوراک به هیچ وجه نمی‌تواند صحیح باشد. توجه داشته باشید که اگر پرنده های تخم‌گذار به مدت یکی دو روز به آب دسترسی نداشته باشند، تخم گذاری را متوقف می‌کنند. این اتفاق می‌تواند به ضرر پرورش دهنده باشد. همچنین مصرف آب، تاثیر مستقیمی در رشد و پرورش جوجه های گوشتی دارد.

در چنین حالتی، برای برگشت به شرایط قبل و ایده آل به ۲ تا ۳ هفته زمان نیاز است. آب مصرفی طیور را در ظرفی بریزید که عمق مناسب و خوبی داشته و پرنده به راحتی می‌تواند از آن استفاده کند. پرندگان با مصرف آب سعی می‌کنند دمای بدنشان را تنظیم کرده و از تنش گرمایی و له له زدن جلوگیری کنند.

جوجه های تازه متولد شده، باید همزمان با دریافت غذا، به آب نیز دسترسی داشته باشند. آبخوری هایی که در سالن پرورش قرار می‌دهید نباید با یکدیگر زیاد فاصله داشته باشند تا پرنده ها مجبور به جا به جایی زیاد برای نوشیدن آب شوند. معمولا فاصله بین آبخوری ها برای جوجه های گوشتی حدود ۲ متر و برای پرنده های بالغ نیز حدود ۴ متر بوده و نباید این فاصله ها بیشتر شود.

می‌توانید برای جلوگیری از هدر رفت آب، از آبخوری های نیپل استفاده کنید. در اینصورت باید به دقت، مصرف را مدیریت کنید تا پرنده ها بتوانند به راحتی آب مورد نیازشان را مصرف کنند. دقت داشته باشید که هنگام استفاده از چنین سیستمی باید لوله ها را در مقابل چشمان جوجه ها و برای طیور بالغ، نیز بالاتر از سطح چشمانشان قرار دهید.

تاثیر آب و هوا در مصرف آب پرندگان

فراموش نکنید که نیاز به آب در پرندگان در طی ماه های گرم و شرایط محیطی با حرارت بالا، افزایش پیدا می‌کند. معمولا در این شرایط، جوجه ها و طیور سعی می‌کنند تا به بخش هایی که هوای خنک تری دارند، مانند مکان هایی که باد می‌وزد یا نزدیک پنکه ها بروند. بنابراین سعی کنید ظرف های آب را در این مناطق نیز قرار دهید. زیرا امکان اینکه پرنده برای نوشیدن آب به قسمت گرم برنگردد، زیاد است.

در مکان هایی که دمای بالاتری از ۲۵ درجه سانتی گراد دارند، طیور سعی می‌کنند با تبخیر آب بدن، باز کردن بال ها و باز کردن دهان خود را خنک کنند. این کار ها سبب از دست دادن آب بدن نیز می‌شود. بهتر است در چنین شرایطی برای تامین نیاز به آب طیور، آب خنک تری را به آنها بدهید.

نیاز به آب در تغذیه طیور

مهمترین شاخص کمبود آب در طیور ( دهیدراسیون ) ، افزایش اسمولاریته مایعات خارج سلولی است که منجر به افزایش مصرف آب می‌شود. از طرفی ترشح هورمون آرژنین وازوتوسین، سبب افزایش باز جذب آب در کلیه ها گشته و متعاقب آن اسمولاریته ادرار افزایش می یابد. از محرکهای تنظیم کننده آب بدن، کاهش حجم خون است که توسط کلیه تشخیص داده شده و منجر به ترشح هورمون رنین می‌گردد.

این هورمون با پروتئین پلاسما ترکیب شده و آنژیوتنسین ۱۱ را تشکیل می‌دهد که به نوبه خود منجر به حفظ آب بدن و تحریک حس نوشیدن می‌شود. البته ساز و کارهای دیگری نیز در تنظیم آب بدن دخیل می‌باشند.